Wieść Gmina Chmielnik

„Nauczycielu, radĹş sobie dobrze sam…(?)” 

Niełatwo pisać na początku roku szkolnego, ale tak, by tekst nie był tylko sprawozdaniem z pierwszego miesiąca nauki, bo po prostu niewiele się wydarzyło…

W skali globalnej jednak ostatnie miesiące przyniosły wiele wydarzeń, wobec których nie można przejść do porządku dziennego.

Począwszy od zamachu szaleńca w Norwegii po wybuchy niezadowolenia w Anglii, czy dramatyczne protesty w Grecji i innych państwach powodowane kolejną fazą kryzysu ekonomicznego w Europie mogliśmy się upewnić i przekonać, Ĺźe Ĺźyjemy w ciekawych, ale i niebezpiecznych czasach, a takĹźe i o tym, Ĺźe to wielowymiarowe niebezpieczeństwo moĹźe zapukać do naszych drzwi.

Warto więc zastanowić się, co w takich czasach moĹźe stać się istotną wartością, ktĂłra potrafi w chwilach zagroĹźenia (chociaĹźby ekonomicznego) zespolić nie tylko lokalne społeczności, ale narĂłd czy wspĂłlnoty międzynarodowe. Na pewno coś jeszcze oprĂłcz opartej na zdrowych zasadach gospodarki. Osobiście dodałbym ludzką solidarność. To przecieĹź ona kaĹźe nam być otwarta na drugiego człowieka. Ta humanistyczna koncepcja widzenia człowieka Ĺźywa w Polsce przez całe lata osiemdziesiąte ubiegłego wieku, stała się popularna w całej Europie na początku lat 90-tych za sprawą tzw. „jesieni ludĂłw”. Teraz, kiedy, jak się wydaje, Europie jest szczegĂłlnie potrzebna jakby przestała być wszechobecna ideą, ktĂłra przecieĹź niosła prawdziwą wolność ludziom i narodom. A czy w Polsce potrafiliśmy jako społeczeństwo z tą wolnością sobie poradzić, ale tak by słuĹźyła ona ogĂłlnospołecznym celom i zadaniom, czy ugrzęznęliśmy w egoistycznym zaspokajaniu wąsko rozumianych potrzeb? A jak w tym wszystkim odnalazła się polska szkoła?

Na ile jej reformowanie idzie w dobrym kierunku, a Ĺ›rodki przeznaczone na oświatę są wypadkową celĂłw, jakie stawia się przed polską szkołą. Na ile to wszystko gwarantuje rĂłwne prawo dostępu do oświaty – oto kilka pytań, ktĂłre trzeba postawić by odpowiedzieć na pytania o kondycję polskiej szkoły.

Pozostawiając te pytania na razie bez odpowiedzi warto zadać inne, rzadziej zadawane a nie mniej istotne, a mianowicie: Czy stworzono spĂłjny system wartości i wskazano na autorytety, ktĂłre mogą być ich uosobieniem. W dzisiejszych rozchwianych ideowo czasach wydaje się to niezmiernie waĹźne.

Szkoła w pogoni za jak najlepszymi wynikami nauczania nie może stać się pustynią wychowawczą, a inicjatywy prowadzone na rzecz wychowania (szeroko rozumianego) nie mogą być jedynie kolejnym punktem rozumianego biurokratycznie programu wychowawczego.

Szkole są potrzebne autorytety – takĹźe nauczycielskie – a te ostatnimi laty skutecznie zwalczano zwłaszcza za sprawą kręgĂłw opiniotwĂłrczych, głównie mediĂłw.

Postacią często goszczącą na łamach prasy, pojawiającą się nierzadko w radiu, telewizji czy Internecie był nauczyciel, ale pokazywany zazwyczaj w krytycznym świetle. MĂłwiono teĹź o nim przy okazji rozpoczynającego się i kończącego roku szkolnego, z okazji Dnia Nauczyciela, no i oczywiście przy okazji podwyĹźek dla nauczycieli. O tych ostatnich mĂłwiono najgłośniej i to najczęściej z wyrzutem o szczegĂłlnym uprzywilejowaniu tej grupy zawodowej. Gdy pokazywano problemy oświatowe, to najczęściej w kontekście nieuchronnej (ponoć) nowelizacji „Karty nauczyciela”, czy teĹź bezradności szkoły w rozwiązywaniu jej dydaktycznych i wychowawczych problemĂłw.

Wykreowano więc świadomie lub nieświadomie – wizerunek archaicznej szkoły i nauczyciela – antybohatera.

Nie muszę nikogo przekonywać jakie szkody wyrządzono w ten sposób szkole, która przechodzi istotne przeobrażenia. Szkoła przechodzi prawdziwą transformację, co wynika m.in. z faktu przynależności Polski do Unii Europejskiej.

W tej sytuacji kreślenie negatywnego wizerunku polskiej szkoły wydaje się niczym nieuzasadnione, natomiast podjęcie ogólnonarodowej debaty na temat roli szkoły w nowej rzeczywistości i najbliższej perspektywie (do roku 2030) jest wręcz niezbędne. Zastanowić się trzeba jak zachęcić młodych zdolnych ludzi do wyboru zawodu nauczycielskiego, a w ślad za tym skończyć jałową dyskusję o negatywnej selekcji kandydatów.

Ponadto należy na nowo rozważyć drogę awansu nauczycielskiego, warunków pracy i płacy.

Wysokie wymagania stawiane polskiemu nauczycielowi muszą iść w parze z jego pozycją społeczną i prestiżem zawodowym.

I na koniec kilka słów „o samym sobie do samych siebie”.

Chyba nie potrafiliśmy do tej pory stworzyć nauczycielskiego lobbingu, ktĂłry w dobrze pojętym interesie- nie własnym, a polskiej szkoły – potrafiłby skutecznie zabiegać o taką reformę polskiej szkoły, ktĂłra jej absolwentom stwarzałaby lepsze szanse na realizację własnych marzeń i aspiracji wpisanych w rozwĂłj własnego kraju. Takiej szkoły chciałbym Ĺźyczyć nam wszystkim – rodzicom, uczniom i nauczycielom – i to nie tylko w Dniu Edukacji Narodowej.

Andrzej Pieczonka
Wola Rafałowska