Wieść Gmina Chmielnik

Niezapomniana lekcja Lekcja edukacji dla bezpieczeństwa. Zajęcia te minęły nam szybciej niĹź zwykle, ale z sali lekcyjnej wyszliśmy bogatsi o sporą dawkę informacji dotyczących wojska i szkolnictwa z wojskiem związanego.

KaĹźdy uczeń trzeciej klasy gimnazjum wie, Ĺźe marzec, kwiecień, czy teĹź maj - to nie tylko czas na przygotowanie się i pisanie egzaminĂłw gimnazjalnych, ale takĹźe czas związany z wyborem szkoły. Jesteśmy wprost zarzucani propozycjami, z ktĂłrych kaĹźda mĂłwi nam, Ĺźe ta właśnie szkoła jest jedną z najlepszych. Czujemy się wtedy zakręceni, ale… z pomocą przychodzi nam nasza szkoła – gimnazjum, do ktĂłrego uczęszczamy. A jest to pomoc wielowymiarowa: dzięki pani pedagog, podczas konsultacji zawodowych, moĹźemy poznać nasze predyspozycje do pracy w danym zawodzie, a dzięki reprezentacjom szkół ponadgimnazjalnych przybywającym do naszego gimnazjum, szczegółowo zaznajomić się z ich ofertą edukacyjną. By wybrać tę najlepszą…

I właśnie czwartego marca bieżącego roku mieliśmy okazję gościć w naszej szkole wyjątkową osobę. Swoją obecnością mile zaskoczył nas nauczyciel z X Liceum Ogólnokształcącego w Rzeszowie wchodzącego w skład Zespołu Szkół Kształcenia Ustawicznego i jednocześnie wykładowca jednej z rzeszowskich uczelni wyższych, który poprowadził gościnnie lekcję edukacji dla bezpieczeństwa. Zajęcia te minęły nam szybciej niż zwykle, ale z sali lekcyjnej wyszliśmy bogatsi o sporą dawkę informacji dotyczących wojska i szkolnictwa z wojskiem związanego.

Na początku zajęć mogliśmy się zapoznać z ofertą edukacyjną Zespołu Szkół Kształcenia Ustawicznego w Rzeszowie, jednakĹźe nasza uwaga koncentrowała się nie tyle na kolorowych folderach, ale na pewnym niesamowitym przedmiocie, ktĂłry zazwyczaj nie leĹźy swobodnie na ławce podczas lekcji. Ale o tym za moment…

Gdy już zapoznaliśmy się z ulotkami ZSKU rozpoczęła się właściwa część lekcji. Nasz gość zaczął opowiadać o wojsku. Dowiedzieliśmy się wielu ciekawych rzeczy na temat struktury organizacyjnej wojska, rodzajów wojsk, typów pojazdów, jakimi dysponuje polskie wojsko, a które, w razie niebezpieczeństwa, mogą bronić granic naszego kraju. Oprócz tego nasz gość wspomniał także o tym, jak wygląda współpraca z innymi krajami pod względem militarnym.

Podczas tych nietypowych zajęć mogliśmy rĂłwnieĹź dotknąć prawdziwych granatĂłw, tych starszych i tych, ktĂłrymi wojsko posługuje się aktualnie. Oczywiście, były one nieuzbrojone. Później, kaĹźdy chętny mĂłgł przymierzyć strĂłj do kamuflowania się w lesie, ktĂłry - jak sami później przyznaliśmy - był genialny i na pewno bardzo skuteczny. W tym samym czasie nasz gość opowiadał o swojej wojskowej specjalizacji ( snajper) oraz o tym, jakie szkoły i studia musimy ukończyć, aby dostać się do wojska. Dowiedzieliśmy się teĹź, Ĺźe Ĺźołnierz musi mieć bardzo dobrą kondycję, waĹźna w tym zawodzie jest takĹźe znajomość języka angielskiego, poniewaĹź, np. komendy (czasami) są wydawane w języku angielskim, podobnie jak mapy – w wersji anglojęzycznej. Jednak, jak sam nasz gość przyznał, nie tylko wiedza jest waĹźna, ale rĂłwnieĹź wytrzymałość psychiczna, ktĂłra na poligonach i podczas wykonywania zadań w terenie jest naginana do granic moĹźliwości. Sam niejednokrotnie był świadkiem, Ĺźe ktoś się rozpłakał z bezsilności… Nam jego słowa uświadomiły, Ĺźe… być w wojsku to tak, jakby wędrować na Mount Everest – trzeba bardzo ciężko i z mozołem wspinać się pod gĂłrę, aby zdobyć szczyt.

Po dokładnym omĂłwieniu kwestii teoretycznych związanych z wojskiem przeszliśmy do praktyki. I tu nareszcie mogliśmy ujrzeć w całej okazałości ten zaskakujący przedmiot, ktĂłry do tej pory spokojnie leĹźał na ławce. Otóş okazało się, Ĺźe nasz gość przywiĂłzł ze sobą … kałasznikowa oraz jego polski odpowiednik, tylko nieco mniejszy i wyjaśnił, Ĺźe polskie wojsko posiada te mniejsze, poniewaĹź są one bardziej humanitarne (o ile moĹźna mĂłwić o humanitaryzmie w odniesieniu do korzystania z broni ), tzn. ranią, ale nie zabijają jak kałasznikow. I wtedy… nadeszła wiekopomna chwila: po pokazie rozkładania i składania kałasznikowa, mogliśmy zrobić to sami. Gdy po zajęciach zapytałam się kolegĂłw i koleĹźanek, co tak naprawdę na tym spotkaniu najbardziej się im podobało, wszyscy mĂłwili, iĹź tym momentem było zobaczenie z bliska legendarnego kałasznikowa. To najbardziej zainteresowało zarĂłwno dziewczyny i chłopcĂłw. Mimo Ĺźe jest to broń służąca tylko do zabijania, to bardzo przyciąga uwagę i niejednego fascynuje.

Czas szybko mijał. Jednak ani nasz gość, ani my nie zapomnieliśmy, Ĺźe jesteśmy na lekcji EDB. Pan prowadzący zajęcia przestrzegł nas przed przedwojennymi bombami, ktĂłre ziemia ciągle skrywa w sobie i czasami „wypluwa” w róşnych miejscach: w lasach, na polach, na pagĂłrkach i nakazywał, abyśmy nie lekcewaĹźyli nawet pozornie niegroĹşnie wystającej z ziemi rurki, ktĂłra moĹźe okazać się niezdetonowaną bombą. Zawsze w takich sytuacjach naleĹźy dzwonić na policję lub po straĹź poĹźarną.

Dłużące się najczęściej czterdzieści pięć minut lekcji tym razem minęło zbyt szybko. Dzięki temu fascynującemu spotkaniu dowiedzieliśmy się wielu nowych rzeczy o wojsku i Ĺźyciu Ĺźołnierza. Jestem niemalĹźe pewna, Ĺźe tak ciekawie zaprezentowanie wszystkich tajnikĂłw trudnego zawodu Ĺźołnierza nie zniechęci nas, a wręcz przeciwnie - wielu uczniĂłw zacznie się powaĹźnie zastanawiać, czy nie pĂłjść do szkoły wojskowej, pomimo wyzwań i trudności, jakie mogą tam na nas czekać… Dziękujemy za tę inspirującą do podjęcia waĹźnych decyzji lekcję i chcielibyśmy, aby takich zajęć było jak najwięcej.

Katarzyna Czarnota uczennica klasy III Gimnazjum
im. Szarych SzeregĂłw w Chmielniku