Wieść Gmina Chmielnik

Szopka noworoczna 

styczniu rozstrzygnięto konkurs, ktĂłry cieszy się corocznie dużą popularnością na „Najpiękniejsza rodzinną szopkę boĹźonarodzeniową”. Organizatorem była Gminna Biblioteka Publiczna w Chmielniku.

Celem konkursu była popularyzacja i podtrzymywanie tradycji bożonarodzeniowych u dzieci i młodzieży przy zaangażowaniu rodzin oraz rozwijanie umiejętności plastycznych i artystycznych u dzieci i młodzieży.

Do konkursu zgłoszono 20 szopek.

I–sze miejsca i nagrody pieniężne w wys. 100 zł. /sto złotych/ przyznano dla:
Michała Drala z kl. III SP w Błędowej Tyczyńskiej
Patryka Nazimka z kl. III SP w Woli Rafałowskiej,
Pauliny Urbańskiej z kl. III SP nr 3 w Chmielniku,
Patrycji Jaworskiej z kl. VI SP nr 3 w Chmielniku

II miejsca i nagrody pieniężne w wys. 60 zł. otrzymali:
Patrycja Ostrowska z kl. I SP nr 3 w Chmielniku
Anna ZagĂłrska z kl. I SP nr 3 w Chmielniku
Aleksandra Ślemp z kl. II SP nr 3 w Chmielniku
Paweł Łoza z kl. I SP w Zabratówce
Katarzyna Ciura, Magdalena GĂłreczny, Patrycja Lekka, Edyta Madera, Angelika Hawro z kl. V SP w ZabratĂłwce.

Pozostali uczestnicy konkursu otrzymali dyplomy za udział w konkursie oraz słodycze. Wręczenie nagród uświetnił występ panów: Jana Muriasa, Józefa Rumana, Aleksandra Bazana, Stefana Ostrowskiego, Stanisława Rokity, Romana Nizioła, którzy przyszli z występem kolędniczym oraz z szopką wykonaną jeszcze na początku ubiegłego stulecia. Tak historię tej szopki przedstawia pan Józef Ruman:

„Szopka została wykonana pod koniec lat 40 tych w ubiegłym stuleciu. Inicjatorem pomysłu byli rodzice zamieszkali we wsi Wola Rafałowska. Wszystkie postacie i samą szopkę wykonali kolędnicy. Kolędy i pastorałki były śpiewane z bardzo starej kantyczki. W tamtych latach zabronione było chodzić z ta szopką. Trzeba było mieć zezwolenie od sołtysa danej wsi. Kolędnicy byli prześladowani przez ORMO.

Kolęda odbywała się w następujący sposĂłb. Kolęda szła na zaproszenie do dwĂłch lub trzech domostw, w następnym była tzw. „stĂłjka”, gdzie odbywała się potańcĂłwka.

Przychodziła tam młodzież męska i żeńska oraz zamężni. Tu odbywała się zabawa taneczna do późnych godzin wieczornych. Taniec rozpoczynał Żyd. Wyprowadzał dziewczynę do tańca, po czym oddawał ja chłopcu następnie parę laską przyciągał do muzykantów i stojących tam żołnierzy, którzy to śpiewali:

„Między dwoma jaworami
stoi tam dziewczyna jak jagoda
Przyszedł do niej
kochanek jej
Daj mi się dziewczyno wiuka napić
Nie dam, nie dam nie wylewam
bo na weselisko sobie schowam”

W tym momencie muzykanci przygrywali do tańca, a Ĺźołnierze podnosili dziewczynę w gĂłrę, pomagał w tym Ĺťyd, ktĂłry później zdjął kapelusz i dziewczyna musiała wrzucić grosik.

Tak się to odbywało do ostatniej pary.

Była to jedyna rozrywka dla młodzieĹźy, dorosłych i dzieci.

Tu kształtowała się przyjaźń miedzy ludĹşmi, kolędnicy byli miło zapraszani mimo, Ĺźe wszystko odbywało się przy lampie naftowej bo nie było energii elektrycznej. Później na długie lata szopka została zapomniana. Telewizja, radio, a później komputer i Internet okazały się ciekawsze dla ludzi. I tak szopka przeleĹźała 50 lat u Pana Jana Muriasa. W czasie rozmowy o dawnych czasach z młodości, jak to dawniej chodzili kolędnicy, postanowiliśmy odtworzyć tę szopkę. Słowa były zapamiętane z lat młodzieńczych przez pana Jana Muriasa, ktĂłry to przedstawienie prowadził”.

Historię szopki wysłuchała
Beata Wojnarowicz-Hondz