Wieść Gmina Chmielnik

W stronę wyobraĹşni.. 

Szkoła Podstawowa im. Kardynała Wyszyńskiego w Woli Rafałowskiej.

Siedzę przy stoliku, na ktĂłrym aĹź piętrzy się od książek (a to stolik w bibliotece) i myślę sobie, Ĺźe szczęśliwy jest człowiek, ktĂłremu „drugie Ĺźycie” daje obcowanie z książkami, zwłaszcza tymi, ktĂłre otwierają na nowe nieznane przestrzenie jego wyobraĹşnię. WyobraĹşnia charakterystyczna dla Ani Shirley, tytułowej bohaterki „Ani z Zielonego WzgĂłrza” wydaje się dzisiaj dużą rzadkością, dlatego pielęgnować trzeba kaĹźde jej przejawy u naszych uczniĂłw. Dobra okazję ku temu staje się powitanie tegorocznej wiosny w naszej szkole pod hasłem: Ania z Zielonego wzgĂłrza bawi nas i wzrusza. Oczywiście same konkursy i oddziałujące na wyobraĹşnię książki problemu nie rozwiążą. Najistotniejsze jest kształtowanie od najmłodszych lat nawyku czytelniczego i to nie tylko w szkole i przez szkołę. Nie zwalniałbym z tego obowiązku rodzicĂłw, bo ich rola jest nie do przecenienia. Praca biblioteki (takĹźe szkolnej) i nauczycieli (m. in. bibliotekarza, j. polskiego, historii) moĹźe spełniać rolę przewodnika i promotora wartościowej książki.

Dzisiaj czytanie (czy słuchanie) ze zrozumieniem, to jedna z najważniejszych kompetencji, w jakie szkoła musi wyposażyć każdego ucznia już na podstawowym poziomie nauczania.

Pod koniec 2008 r. zainteresowaliśmy uczniĂłw klas IV - VI twĂłrczością naszego wieszcza narodowego za sprawą „Poranka Mickiewiczowskiego”, ktĂłry wywołał Ĺźywe zainteresowanie nie tylko występujących nauczycieli i uczniĂłw, ale całej społeczności szkolnej. W bieżącym roku kalendarzowym planujemy zorganizowanie podobnego przedsięwzięcia w związku z 200 rocznicą urodzin Juliusza Słowackiego.

Minęło kilka dni i oto znowu siedzę, ale tym razem na prĂłbnym sprawdzianie szĂłstoklasisty organizowanym przez wydawnictwo „Operon”. Wiele zadań sprawdza czytanie ze zrozumieniem (i tak teĹź będzie na sprawdzianie właściwym). Dokonana wkrĂłtce analiza pozwoli na stwierdzenie, nad czym jeszcze musimy popracować, by na sprawdzianie 2 kwietnia osiągnąć, jak najlepszy wynik. Wspominałem juĹź o powitaniu wiosny, a tu zima nie chce się z nami poĹźegnać. Piosenka, ktĂłra przychodzi mi na myśl, gdy mowa o zimie to kompozycja „SkaldĂłw” – „Z kopyta kulig rwie”, a tym bardziej była w tym roku aktualna, Ĺźe warunki na jego zorganizowanie tej zimy były wymarzone, a co najmniej wystarczające.

Kuligu jednak i w tym roku nie udało się zorganizować, ale atrakcyjnych i poĹźytecznych zajęć nie zabrakło. Mam tu na myśli m.in. zajęcia na temat udzielania pierwszej pomocy zorganizowane dla uczniĂłw naszej szkoły przez panią Halinę Drążek  oraz ratownikĂłw Ochotniczej StraĹźy PoĹźarnej z Woli Rafałowskiej Rzeszowa.

W jednym z poprzednich swoich tekstĂłw poświęciłem nieco uwagi podstawowym załoĹźeniem „Porozumienie bez przemocy, czyli język Ĺźyrafy w szkole” (PBP), a dzisiaj chcę zwrĂłcić uwagę na pozytywny, konkretny język działań.

Warto zapamiętać, że pełny komunikat językowy uwzględnia 4 elementy modelu PBP, odpowiadając zarazem na 4 pytania:

1. Co się dzieje i czego dotyczy nasza reakcja?
2. Co czujemy, gdy dana sytuacja ma miejsce?
3. Jaka potrzeba spowodowała to uczucie?
4. Co może zrobić drugi człowiek, aby zaspokoić to życzenie?

Jak na przykład powinien zareagować nauczyciel na fakt niedotrzymania przez uczniów terminu przeczytania lektury? Oto przykład:

Kiedy informujecie mnie dzisiaj, że nie przeczytaliście lektury, czuję się poirytowany, ponieważ musze zupełnie inaczej niż zaplanowałem poprowadzić dzisiejszą lekcję. Chciałbym również, abyście obiecali, że następnym razem, jeżeli coś istotnego przeszkadza w dotrzymaniu terminu, poinformowali mnie o tym, że możecie nie wywiązać się na czas ze swojego zobowiązania. Czy moglibyśmy się tak umówić?

Metodę PBP moĹźna stosować nie tylko w szkole, dlatego pozwalam sobie na krĂłtką jej prezentację, jak piszą autorki, „moĹźe być uĹźywana w kaĹźdej sytuacji porozumiewania się z innymi ludĹşmi, głównie wtedy, gdy dochodzi do spięć lub gdy chcemy uniknąć nieporozumień w sytuacjach, w ktĂłrych moĹźe do nich dojść.”

Zainteresowanych szerzej tą problematyką odsyłam do wspomnianej juĹź książki „Porozumienie bez przemocy(…)”. Wszystkim zaś czytelnikom Ĺźyczę, by umieli posługiwać się takim językiem, ktĂłry słuĹźy zrozumieniu i porozumieniu.

Andrzej Pieczonka