Wieść Gmina Chmielnik

„Kto ty jesteś – Polak mały”, czyli w jaki sposĂłb uczyć nasze dzieci miłości do Ojczyzny?  

Czym dla nas współczesnych bardzo „zabieganych” ludzi jest patriotyzm ?

Jeśli sięgniemy do literatury, to najogĂłlniej mĂłwiąc dowiemy się Ĺźe jest miłością do Ojczyzny. Miłością tego wszystkiego, co składa się na Ojczyznę i co ją tworzy – narĂłd, jego historia i dziedzictwo, kultura i język, terytorium. Ojczyznę stanowi państwo z ustrojem zapewniającym obywatelom toĹźsamość i wolność.

Historia naszego narodu pokazuje nam jak róşne mogą być koleje losu. Jeszcze nasi dziadkowie walczyli na róşnych frontach, by kraj nasz był niepodległy i suwerenny. Walczyli dla swoich rodzin by mogły Ĺźyć, pracować i spokojnie wychowywać młode pokolenie, będące nadzieją dla wyniszczonego latami wojny, społeczeństwa.

Niestety lata powojenne przekreśliły te marzenia, ale pokolenie naszych rodzicĂłw nie pozwoliło stłamsić w sobie ducha walki o suwerenną Polskę. Było to wszystko moĹźliwe tylko dzięki pielęgnowaniu polskiej tradycji, religii, historii i kultywowaniu dziedzictwa, jakie pozostawili po sobie Ci wszyscy, ktĂłrzy za Polskę oddali Ĺźycie.

W dniu dzisiejszym nie musimy walczyć o nasz kraj - bo jest wolny !, ale istnieją inne zagrożenia.

W pogoni za pracą, nowszym modelem samochodu, piękniejszym domem zapominamy często o tym, co powinno być dla nas najważniejsze: rodzinie, religii, o swoim kraju. Nie mamy czasu, może czasami chęci, aby poświęcić swoim dzieciom odrobinę naszej uwagi i przekazać im, by kierowały się w życiu wartościami, które są ponad czasowe, które budują narody. Niestety zapominamy, że kształtowanie u młodego pokolenia postaw patriotycznych służy identyfikacji narodowej i kulturowej, pozwala przygotować go do życia w społeczeństwie. Często widzimy nawet w telewizji, że zapytany przez dziennikarza młody człowiek nie wie, jakie są współczesne problemy naszego kraju, jakie uprawnienia ma prezydent, jakie np. premier, takie przykłady można mnożyć.

Naszym zadaniem tj. rodziny, Kościoła, szkoły, państwa, organizacji społecznych jest zapewnienie dzieciom i młodzieĹźy optymalnych warunkĂłw do kształtowania postaw patriotycznych. Oczywiście jest to proces ciągły, więc musimy się w to włączyć wszyscy.

Szkoła w Woli Rafałowskiej, jestem zresztą pewna że inne szkoły również, stara się kształtować w młodzieży przywiązanie do Ojczyzny, do ziemi rodzimej, do obyczajów i kultury narodowej.

Myślę, Ĺźe troska o prawidłowy rozwĂłj intelektualny i moralny dziecka, o jego właściwą postawę, ktĂłrą cechować powinien patriotyzm, szacunek dla symboli i barw narodowych, pielęgnowanie i kultywowanie tradycji i zwyczajĂłw, to wszystko pozwoli nam wychować młodego człowieka do pełnienia rĂłl prospołecznych.

Już w grupie najmłodszych dzieci można budzić przywiązanie do Ojczyzny, do swojej wioski, uczyć dostrzegać jej piękno i nierzadko wspaniałą historię. W grupie najmłodszej najważniejszym zadaniem szkoły jest pokazanie dziecku, że wspólnoty takie jak: rodzina, środowisko lokalne i ojczyzna stanowią wielką wartość w życiu każdego człowieka i że każdy ma wobec tych wspólnot obowiązki.

W naszej szkole, by przybliżyć polskie zwyczaje i tradycje świąteczne, organizowane są różne spotkania np. wigilijne, na których łamiemy się opłatkiem, składamy sobie życzenia, ubieramy choinkę. Uczymy dzieci szacunku dla drugiego człowieka (Dzień Babci, Dzień Dziadka, Dzień Matki, Dzień Ojca).

JuĹź niedługo zawita do naszych drzwi chmurny i słotny listopad a wraz z nim, moĹźliwość pokazania dziecku tradycji związanych z dniem Wszystkich Świętych oraz Zaduszkami. W listopadzie wspominamy rĂłwnieĹź odzyskanie przez nasz kraj niepodległości w 1918 roku, z tej okazji organizowana jest dla mieszkańcĂłw naszej wsi „Wieczornica”, na ktĂłrej poprzez poezję i śpiew oddajemy hołd tym, ktĂłrzy oddali swoje Ĺźycie za Ojczyznę i naszą przyszłość.

Miesiąc maj, pomimo zbliĹźającego się szybkimi krokami zakończenia roku, rĂłwnieĹź obfituje w waĹźne dla naszej małej społeczności wydarzenia: zakończenie II Wojny Światowej, rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 Maja.

W miesiącu maju wspominamy również naszego patrona szkoły Stefana Kard. Wyszyńskiego, którego postawa życiowa i jego umiłowanie ojczyzny są godne naśladowania dla nas wszystkich.

Oczywiście przykładĂłw, gdzie wplatane jest wychowanie patriotyczne jest wiele. Nauczyciele z kaĹźdego przedmiotu poprzez róşne metody pracy starają się przybliĹźyć uczniom wartości, ktĂłre powinny być dla nich nadrzędne. W tym celu organizowane są m.in. apele, inscenizacje, programy artystyczne o tematyce, regionalnej, historycznej, patriotycznej. Uczymy młodych ludzi dbać o lokalne miejsca pamięci narodowej (cmentarz w Woli Rafałowskiej), szacunku dla symboli (hymn, godło, flaga). Staramy się rĂłwnieĹź podtrzymywać dobre tradycje szkoły w zakresie współpracy z instytucjami działającymi na terenie gminy i wioski (Kościół, biblioteka, świetlica) – np. działanie Szkolnego Koła Caritas.

W 2008 roku powstał „Program Edukacji Patriotycznej. Szkoły Podstawowej w Woli Rafałowskiej. W działaniach przewidzianych na lata 2009 – 2010”, porządkuje w pewien sposĂłb cele i treści nauczania, metody i techniki aktywizacji uczniĂłw w edukacji patriotycznej.

Podsumowując, chciałabym by poprzez nasze przedsięwzięcia uczniowie, ktĂłrzy opuszczają mury naszej szkoły, byli nie tylko przygotowani z wiedzy praktycznej z poszczegĂłlnych przedmiotĂłw, ale rĂłwnieĹź by ich sfera emocjonalna, ktĂłrą trudno poddać kryterialnemu mierzeniu, była dojrzalsza, chłonniejsza i pełniejsza wiedzy o swoim kraju. Być moĹźe przez nasze działania uda nam się zaobserwować wzrost uczniowskiej samorządności, świadomości historycznej i obywatelskiej, bo doskonale przecieĹź zdajemy sobie sprawę, Ĺźe to właśnie w rękach tych młodych ludzi leĹźy przyszłość naszego kraju.

Myślę, Ĺźe marzeniem kaĹźdego rodzica i nauczyciela jest wychowanie takiego człowieka, ktĂłry na zawsze w swoim sercu zachowa dziecięcy wierszyk, ktĂłrego nauczyła go być moĹźe mama, tato, babcia lub dziadek, ktĂłry recytował go na szkolnej akademii i słowami ktĂłrego chciałabym zakończyć niniejszy tekst:

Katechizm polskiego dziecka

„- Kto ty jesteś?

- Polak mały.

- Jaki znak twĂłj?

- Orzeł biały.

- Gdzie ty mieszkasz?

- Między swemi.

- W jakim kraju

- W polskiej ziemi.

- Czym ta ziemia?

- Mą ojczyzną.

- Czym zdobyta?

- Krwią i blizną.

- Czy ją kochasz?

- Kocham szczerze.

- A w co wierzysz?

- W Polskę wierzę.

- Czym ty dla niej?

- Wdzięczne dziecię.

- Coś jej winien?

- Oddać Ĺźycie.”

/Władysław Bełza/

Bogusława Puterla – nauczyciel historii

Szkoła Podstawowa w Woli Rafałowskiej