Wieść Gmina Chmielnik

Kulturalny KOT - cześć III Z pamiętnika KOT-ki Agaty 

Nadszedł juĹź czas na ostatnią podróş kulturalnych kociakĂłw – otóş ruszyły one na podbĂłj stolicy! Wyruszyliśmy w sobotę 28 czerwca z samego rana, Ĺźeby jak najwcześniej dotrzeć do celu. Drogę przebyliśmy bez większych niespodzianek i w bardzo dobrych humorach, poniewaĹź zapowiadał się piękny, słoneczny dzień. Na stacje metra Wilanowska dotarliśmy około godziny 13:30, a stamtąd ruszyliśmy juĹź w kierunku centrum. Dla większości była to pierwsza podróş metrem, a więc dobra okazja Ĺźeby zaznajomić się z tym środkiem transportu. W centrum przeprowadzaliśmy sondę. Niestety, bardzo mało osĂłb było zainteresowanych rozmową
o kulturze; najczęstszą wymĂłwką był pośpiech. W rezultacie, zdołaliśmy nagrać jedynie kilka osĂłb (w tym dwĂłch obcokrajowcĂłw z Litwy i Wielkiej Brytanii), ale za to w pięknej scenerii, bo na tle Pałacu Kultury i Nauki. Następnie nadszedł czas nie tyle na zwiedzanie, co spacerowanie po ulicach Warszawy. W kierunku Starego Miasta udaliśmy się przez OgrĂłd Saski, niektĂłrzy po raz pierwszy widzieli GrĂłb Nieznanego Ĺťołnierza, dlatego zatrzymaliśmy się przy nim chwil kilka. Udało nam się dotrzeć na Stare Miasto, obejrzeć z bliska Kolumnę Zygmunta, Zamek KrĂłlewski, Pałac Prezydencki, porobić kilka fotek, a nawet zapozować do zdjęć z Kubusiem Puchatkiem, Tygryskiem i Pandą. Prawdopodobnie była to atrakcja skierowana do młodszych zwiedzających, ale co tam, duĹźe dzieci – czyli my – teĹź były zainteresowane. Kiedy juĹź zamierzaliśmy udać się w kierunku Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w planach mieliśmy podziwianie ogrodĂłw znajdujących się na jej dachu, zaczęła się straszna ulewa, ktĂłrej nikt nie przewidział. Straciliśmy duĹźo czasu chroniąc się przed deszczem i nie udało nam się zrealizować wszystkich planĂłw. Mimo wszystko, czymś trzeba było się zająć w trakcie trwania burzy, więc czas ten przeznaczyliśmy na skonsumowanie obiadu. Deszcz nie ułatwił nam tutaj zadania, moĹźna powiedzieć, Ĺźe nie dał nam pola manewru, dlatego wszyscy zgodnie lub teĹź mniej udali się do KFC.

Wielkimi krokami zbliĹźała się godzina 19, a więc czas naszego spektaklu. Wybraliśmy się na musical „Metro” do Studia Buffo. Bohaterami tej historii są młodzi ludzie, ktĂłrzy wyśpiewują swoje marzenia w podziemnych peronach metra. Trzeba przyznać, Ĺźe do tej pory jesteśmy w lekkim szoku. Chyba nikt się nie spodziewał tak dobrego widowiska. Tyle efektĂłw świetlnych, znakomitych wokalistĂłw/aktorĂłw i tancerzy na jednej scenie – robi wraĹźenie. Gdy cel wyjazdu został osiągnięty, pozwoliliśmy sobie ponownie pospacerować po Warszawie. Niesamowicie było oglądać tak oświetlone, wciąż Ĺźywe i zatłoczone ulice pomimo tak późnej pory – była godzina 22. Jednak czas naszego odjazdu zbliĹźał się nieubłaganie, i kiedy myśleliśmy, Ĺźe nic nas juĹź nie zaskoczy, spotkała nas taka niespodzianka. Otóş, przemierzając ulicę Chmielną w kierunku centrum, spostrzegliśmy niezbyt dużą restaurację, ktĂłrej szyld przyciągnął naszą uwagę: Chmielnik. Poczuliśmy się niemal jak w domu. Nie obeszło się bez pamiątkowych zdjęć i zdziwionych spojrzeń klientĂłw tejĹźe restauracji, rzucanych ukradkiem w naszą stronę. Nic dziwnego, nasza reakcja musiała być dość zaskakująca dla niewtajemniczonych. Ponownie ruszyliśmy w kierunku metra, dojechaliśmy do stacji Wilanowska, skąd zabrał nas do domu PolskiBus. JuĹź w autobusie, wymieniliśmy między sobą doświadczenia minionego dnia. Ci wytrwalsi czuwali do rana, natomiast większość grupy zmorzył sen i z jego objęć wyswobodzili się dopiero na rzeszowskim dworcu.

Przed nami już tylko podsumowanie projektu. Miejmy nadzieję, że będzie ono idealnym zwieńczeniem wszystkich naszych dotychczasowych działań i osiągnięć.

Agata Szczypek