Czym dla nas współczesnych bardzo „zabieganych” ludzi jest patriotyzm ?
Jeśli sięgniemy do literatury, to najogólniej mówiąc dowiemy się że jest miłością do Ojczyzny. Miłością tego wszystkiego, co składa się na Ojczyznę i co ją tworzy – naród, jego historia i dziedzictwo, kultura i język, terytorium. Ojczyznę stanowi państwo z ustrojem zapewniającym obywatelom tożsamość i wolność.
Historia naszego narodu pokazuje nam jak różne mogą być koleje losu. Jeszcze nasi dziadkowie walczyli na różnych frontach, by kraj nasz był niepodległy i suwerenny. Walczyli dla swoich rodzin by mogły żyć, pracować i spokojnie wychowywać młode pokolenie, będące nadzieją dla wyniszczonego latami wojny, społeczeństwa.
Niestety lata powojenne przekreśliły te marzenia, ale pokolenie naszych rodziców nie pozwoliło stłamsić w sobie ducha walki o suwerenną Polskę. Było to wszystko możliwe tylko dzięki pielęgnowaniu polskiej tradycji, religii, historii i kultywowaniu dziedzictwa, jakie pozostawili po sobie Ci wszyscy, którzy za Polskę oddali życie.
W dniu dzisiejszym nie musimy walczyć o nasz kraj - bo jest wolny !, ale istnieją inne zagrożenia.
W pogoni za pracą, nowszym modelem samochodu, piękniejszym domem zapominamy często o tym, co powinno być dla nas najważniejsze: rodzinie, religii, o swoim kraju. Nie mamy czasu, może czasami chęci, aby poświęcić swoim dzieciom odrobinę naszej uwagi i przekazać im, by kierowały się w życiu wartościami, które są ponad czasowe, które budują narody. Niestety zapominamy, że kształtowanie u młodego pokolenia postaw patriotycznych służy identyfikacji narodowej i kulturowej, pozwala przygotować go do życia w społeczeństwie. Często widzimy nawet w telewizji, że zapytany przez dziennikarza młody człowiek nie wie, jakie są współczesne problemy naszego kraju, jakie uprawnienia ma prezydent, jakie np. premier, takie przykłady można mnożyć.
Naszym zadaniem tj. rodziny, Kościoła, szkoły, państwa, organizacji społecznych jest zapewnienie dzieciom i młodzieży optymalnych warunków do kształtowania postaw patriotycznych. Oczywiście jest to proces ciągły, więc musimy się w to włączyć wszyscy.
Szkoła w Woli Rafałowskiej, jestem zresztą pewna że inne szkoły również, stara się kształtować w młodzieży przywiązanie do Ojczyzny, do ziemi rodzimej, do obyczajów i kultury narodowej.
Myślę, że troska o prawidłowy rozwój intelektualny i moralny dziecka, o jego właściwą postawę, którą cechować powinien patriotyzm, szacunek dla symboli i barw narodowych, pielęgnowanie i kultywowanie tradycji i zwyczajów, to wszystko pozwoli nam wychować młodego człowieka do pełnienia ról prospołecznych.
Już w grupie najmłodszych dzieci można budzić przywiązanie do Ojczyzny, do swojej wioski, uczyć dostrzegać jej piękno i nierzadko wspaniałą historię. W grupie najmłodszej najważniejszym zadaniem szkoły jest pokazanie dziecku, że wspólnoty takie jak: rodzina, środowisko lokalne i ojczyzna stanowią wielką wartość w życiu każdego człowieka i że każdy ma wobec tych wspólnot obowiązki.
W naszej szkole, by przybliżyć polskie zwyczaje i tradycje świąteczne, organizowane są różne spotkania np. wigilijne, na których łamiemy się opłatkiem, składamy sobie życzenia, ubieramy choinkę. Uczymy dzieci szacunku dla drugiego człowieka (Dzień Babci, Dzień Dziadka, Dzień Matki, Dzień Ojca).
Już niedługo zawita do naszych drzwi chmurny i słotny listopad a wraz z nim, możliwość pokazania dziecku tradycji związanych z dniem Wszystkich Świętych oraz Zaduszkami. W listopadzie wspominamy również odzyskanie przez nasz kraj niepodległości w 1918 roku, z tej okazji organizowana jest dla mieszkańców naszej wsi „Wieczornica”, na której poprzez poezję i śpiew oddajemy hołd tym, którzy oddali swoje życie za Ojczyznę i naszą przyszłość.
Miesiąc maj, pomimo zbliżającego się szybkimi krokami zakończenia roku, również obfituje w ważne dla naszej małej społeczności wydarzenia: zakończenie II Wojny Światowej, rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 Maja.
W miesiącu maju wspominamy również naszego patrona szkoły Stefana Kard. Wyszyńskiego, którego postawa życiowa i jego umiłowanie ojczyzny są godne naśladowania dla nas wszystkich.
Oczywiście przykładów, gdzie wplatane jest wychowanie patriotyczne jest wiele. Nauczyciele z każdego przedmiotu poprzez różne metody pracy starają się przybliżyć uczniom wartości, które powinny być dla nich nadrzędne. W tym celu organizowane są m.in. apele, inscenizacje, programy artystyczne o tematyce, regionalnej, historycznej, patriotycznej. Uczymy młodych ludzi dbać o lokalne miejsca pamięci narodowej (cmentarz w Woli Rafałowskiej), szacunku dla symboli (hymn, godło, flaga). Staramy się również podtrzymywać dobre tradycje szkoły w zakresie współpracy z instytucjami działającymi na terenie gminy i wioski (Kościół, biblioteka, świetlica) – np. działanie Szkolnego Koła Caritas.
W 2008 roku powstał „Program Edukacji Patriotycznej. Szkoły Podstawowej w Woli Rafałowskiej. W działaniach przewidzianych na lata 2009 – 2010”, porządkuje w pewien sposób cele i treści nauczania, metody i techniki aktywizacji uczniów w edukacji patriotycznej.
Podsumowując, chciałabym by poprzez nasze przedsięwzięcia uczniowie, którzy opuszczają mury naszej szkoły, byli nie tylko przygotowani z wiedzy praktycznej z poszczególnych przedmiotów, ale również by ich sfera emocjonalna, którą trudno poddać kryterialnemu mierzeniu, była dojrzalsza, chłonniejsza i pełniejsza wiedzy o swoim kraju. Być może przez nasze działania uda nam się zaobserwować wzrost uczniowskiej samorządności, świadomości historycznej i obywatelskiej, bo doskonale przecież zdajemy sobie sprawę, że to właśnie w rękach tych młodych ludzi leży przyszłość naszego kraju.
Myślę, że marzeniem każdego rodzica i nauczyciela jest wychowanie takiego człowieka, który na zawsze w swoim sercu zachowa dziecięcy wierszyk, którego nauczyła go być może mama, tato, babcia lub dziadek, który recytował go na szkolnej akademii i słowami którego chciałabym zakończyć niniejszy tekst:
Katechizm polskiego dziecka
„- Kto ty jesteś?
- Polak mały.
- Jaki znak twój?
- Orzeł biały.
- Gdzie ty mieszkasz?
- Między swemi.
- W jakim kraju
- W polskiej ziemi.
- Czym ta ziemia?
- Mą ojczyzną.
- Czym zdobyta?
- Krwią i blizną.
- Czy ją kochasz?
- Kocham szczerze.
- A w co wierzysz?
- W Polskę wierzę.
- Czym ty dla niej?
- Wdzięczne dziecię.
- Coś jej winien?
- Oddać życie.”
/Władysław Bełza/
Bogusława Puterla – nauczyciel historii
Szkoła Podstawowa w Woli Rafałowskiej
„Kto ty jesteś – Polak mały”, czyli w jaki sposób uczyć nasze dzieci miłości do Ojczyzny?
Warto przeczytać
