Przemoc to intencjonalne naruszenie mocy oraz wszelkich praw i dóbr osobistych jednostki w sposób uniemożliwiający jej obronę i powodujący szkody psychiczne, fizyczne, symboliczne i materialne. W sformułowaniu "odebranie mocy" zawiera się treść, że celem przemocy jest uczynienie z człowieka istoty bezwolnej.

Inna definicja przemocy mówi, że "jest to zespół atakujących, nadzorujących i kontrolujących zachowań, obejmujący przemoc fizyczną, przemoc seksualną i przemoc emocjonalną".

Według Koeta przemoc "to każdy rodzaj celowego, fizycznego lub emocjonalnego ranienia, seksualnego nadużywania lub zaniedbywania dziecka wskutek działania lub braku działania rodziców, czego następstwem mogą być niekorzystne skutki zdrowotne."

Dziecko, które jest świadkiem przemocy w rodzinie także jest dzieckiem krzywdzonym.

Przemoc wobec dzieci to stosowanie kar cielesnych, zadawanie cierpień psychicznych, inne formy poniżania dziecka. To także niewywiązywanie się z opieki, które ma konsekwencje dla zdrowia fizycznego lub psychicznego dziecka.

Przemocą jest także celowe zaniechanie działań, które mogłyby zapobiec krzywdzie dziecka.

Sprawcami przemocy często są bliskie dziecku osoby, także rodzice i opiekunowie.

Przemoc wobec dzieci może zdarzyć się w każdym środowisku. Sprawcy przemocy niezmiernie rzadko uważają się za osoby zaburzone, a jeszcze rzadziej gotowi są z tego powodu podjąć terapię.

Przemoc jest najczęściej związana z agresją. Bywa także zachowaniem usankcjonowanym i "wzniosłym" celem wychowawczym, tj. np. "przywracanie porządku" czy "dyscyplinowanie".

Wielu dorosłych bez względu na status społeczny i wykształcenie uznaje stare reguły wychowania, według których posłuszeństwo jest podniesione do rangi najwyższej wartości. Po posłuszeństwie następuje obowiązkowość, czystość oraz kontrola emocji i pragnień.

Dzieci uważa się za dobre, gdy myślą i zachowują się w sposób w jaki nauczono je myśleć i zachowywać się.

Wymienia się cztery podstawowe sposoby złego traktowania dziecka:

1. Przemoc fizyczna - to celowe uszkodzenie ciała, zadawanie bólu lub groźba uszkodzenia ciała. Skutkiem przemocy fizycznej mogą być złamania, siniaki, zadrapania, rany cięte, poparzenia, obrażenia wewnętrzne. Znęcanie się fizyczne nad dzieckiem stanowi całkowite uprzedmiotowienie go. Znęcaniu się fizycznemu towarzyszy zazwyczaj werbalna agresja, obelgi, poniżanie, próby zniszczenia poczucia własnej wartości i godności.
2. Przemoc psychiczna, emocjonalna – to powtarzające się poniżanie, upokarzanie i ośmieszanie dziecka; wciąganie dziecka w konflikt osób dorosłych, manipulowanie nim; brak odpowiedniego wsparcia, uwagi i miłości; wymagania i oczekiwania wobec dziecka, którym nie jest ono
   w stanie sprostać, które prowadzą do zniszczenia pozytywnego obrazu własnej osoby.
3. Przemoc seksualna - to angażowanie dziecka w aktywność seksualną przez osobę dorosłą. Wykorzystywanie seksualne dzieci odnosi się do zachowań z kontaktem fizycznym (np. dotykanie dziecka, współżycie z dzieckiem) oraz zachowań bez kontaktu fizycznego (np. pokazywanie dziecku materiałów pornograficznych, podglądanie, ekshibicjonizm). Przemoc ta może być jednorazowym incydentem lub powtarzać się przez dłuższy czas. Dziecko traktowane jest jako obiekt seksualny, którym dorosły posługuje się w celu zaspokajania swoich potrzeb.
4. Zaniedbywanie – to niezaspokajanie podstawowych potrzeb materialnych i emocjonalnych dziecka przez rodzica lub opiekuna; niezapewnianie mu odpowiedniego jedzenia, ubrań, schronienia, opieki medycznej, bezpieczeństwa. To również brak dbałości o właściwy rozwój intelektualny i emocjonalny dziecka. Zaniedbywanie dziecka rozpoczyna się już w okresie życia płodowego, jeżeli matka prowadzi niehigieniczny tryb życia, pali, pije czy zażywa narkotyki, niewłaściwie się odżywia.

Elżbieta Korbecka