SKM czyli tak naprawdę Strefa Kultury Młodzieżowej. Jedni mówią, że łamiemy stereotypy. Drudzy, że całkiem nieźle nam to wychodzi. Kim więc jesteśmy? Zacznijmy od początku. Tak więc dawno, dawno temu… No dobrze może trochę przesadziłam 20 sierpnia 2020 roku na stronie SKM-u pojawił się post z plakatem ogłaszającym nabór do nowego projektu ,,Nie cudzą, ale swoją ścieżką…" z programu Równać Szanse. Brzmi ciekawie? Myślę że odpowiedź jest prosta, tak więc nic dziwnego, że na pierwszym spotkaniu pojawiło się całkiem liczne grono młodych, ciekawych świata ludzi. Oprócz debiutantów w przedsięwzięcie zaangażowało się wiele osób, które uczestniczyły już w poprzedniej jego edycji. Oficjalny skład wystartował początkiem września, powoli zapoznając się ze sobą oraz z tym co nas miało czekać przez następne 14 miesięcy. Tak właśnie powstaliśmy. Wrzesień był dla nas przede wszystkim miesiącem integracji. Powoli, niektórzy dość nieśmiało, ze spotkania na spotkanie coraz bardziej otwieraliśmy się przed sobą i swobodniej zachowywaliśmy się w swoim towarzystwie. W końcu każdemu zależało na tym abyśmy mogli stać się zgraną grupą oraz potrafili dogadywać się zarówno w pracy jak i zabawie. Właśnie w tym celu mieliśmy okazję wyjechać na dwa dni w malownicze Bieszczady. Wyjazd był zdecydowanie udany i przełamał wiele barier w naszym SKM-owym gronie. Pozazdrościć prawda? Po takich przyjemnościach mogliśmy pełną parą wystartować z pierwszym etapem przewidzianym w naszym projekcie. Domyślacie się jaki tytuł mógł mieć pierwszy blok? Zaskoczę was lub nie, ale był to film. Zaczęło się od wyboru tematyki produkcji. Pomysłów było wiele, jednak postawiliśmy na kwestie problemów nastolatków w dzisiejszych czasach. Każdy z nas, młodych ludzi z czymś się boryka i chcieliśmy pokazać za pomocą filmu, że powinniśmy o tym rozmawiać. Ruszyły prace nad pisaniem scenariusza, szukaniem miejsc do nagrywek i wyborem obsady. Szczególnie to pierwsze było nie lada wyzwaniem. Dlatego aby nam je ułatwić zostały zorganizowane dla nas warsztaty reżyserskie z Kamilem Dobrowolski. Było to niesamowicie przydatne i ciekawe doświadczenie. Kiedy wszytko było już zaplanowane byliśmy gotowi rozpocząć uwieczniać nasz pomysł kamerą. Wbrew pozorom jest to bardzo czasochłonne oraz wymaga cierpliwości. Mimo to z takim zespołem była to również dobra zabawa i miło spędzone godziny. Nakręcone sceny zmontowaliśmy i tak oto powstała nasza autorska produkcja. Następnie zabraliśmy się za ścieżkę związana z teatrem. Nabyte przy filmie doświadczenia z pisaniem scenariusza bardzo się tutaj przydały. Spektakl jaki wybraliśmy to „Czerwony Kapturek”. Musieliśmy zająć się zamawianiem czy też tworzeniem samemu kreacji oraz malowaniem na ogromnych kawałkach materiału całej scenerii. Aktorzy musieli nauczyć się swoich kwestii, a także wczuć w odgrywanego bohatera. Później owo przedstawienie zaprezentowaliśmy na letnim evencie dla dzieci z okazji powitania wakacji. Maluchy były zachwycone bajkowymi postaciami. Aby zobaczyć jak takie występy wyglądają profesjonalne na dużej scenie mieliśmy okazję udać się do Teatru Bagatela w Krakowie na spektakl ,,Szalone nożyczki". Na długo pozostanie to w naszej pamięci.

Kiedy kurtyna opadła zagrała muzyka. O czym to świadczy? O tym że przyszedł czas na blok taneczny. Warsztaty z instruktorem pozwoliły nam na naukę walca, cza-czy, samby, a także tańców użytkowych. Nie tylko było to super zabawą i przydatnym doświadczeniem, ale również pozwoliło na wzmocnienie więzi uczestników projektu. Na koniec stworzyliśmy solowe i grupowe układy gotowe do pokazania publiczności. Czwartym etapem była zamiana ról. Chłopcy zmierzyli się ze stereotypowymi kobiecymi zadaniami, a dziewczyny mogły spróbować tego czym w większości zajmują się faceci. Wzbudziło to spore kontrowersje wśród obserwujących profil jednak w naszym projekcie chodzi właśnie o sprawdzanie swoich umiejętności w nowych dziedzinach. I to właśnie chcieliśmy zrobić. Męska część zespołu miała okazję wykonać siedzącej naprzeciwko osobie makijaż, a płeć piękna chwyciła za lutownice. W programie projektu nie zabrakło miejsca na malarstwo. Każda artystyczna duszyczka mogła się tu popisać albo odkryć że w ogóle nią jest. Na warsztatach zaczęliśmy od rysunku, następnie przeszliśmy do pasteli, a już na plenerze malarskim w Beskidach zabraliśmy się za płótno i farby. Malownicze tereny górzyste staraliśmy się jak najlepiej odwzorować pędzlem. Na tym wyjeździe skorzystaliśmy również z term i możliwości wyjścia na wieżę widokową. Ostatnim blokiem którego realizację właśnie kończyny to fotografia. Chcieliśmy uwiecznić zdjęciami miasto o różnych porach dnia. Praca z aparatem również może okazać się dla kogoś pasją. Teraz przed nami ostanie zadanie w postaci eventu jakim jest podsumowanie projektu. Efekty naszej czternastomiesięcznej prac w końcu ujrzą światło dzienne. Organizacja takiego wydarzenia nie jest łatwa jednak na pewno dopniemy wszystko na ostatni guzik. Finałowi zapewne będzie towarzyszyła duma i radość ale też łezka smutku że coś się kończy.

Projekt Równać Szanse to nie tylko obowiązki i samorozwój, ale także poznawanie siebie poprzez innych. Wiele nowych więzi i masa wspomnień. Dobra zabawa i coś do czego na pewno każdy z nas będzie wracał myślami. Nawet jeśli nie każdy odkrył tu swoją ścieżkę zdobył na pewno dużo doświadczeń. Strefa Kultury Młodzieżowej z realizowanymi projektami to jakby strefa ucieczki od rzeczywistości. Tym właśnie jesteśmy…

Wiktoria Maternia
uczestniczka projektu „Nie cudzą, ale swoją ścieżką…”

Strefa Kultury Młodzieżowej to nieformalna grupa działająca przy Gminnej Bibliotece Publicznej w Chmielniku.
Od 2012 r. biblioteka pozyskała z Programu Równać Szanse 128320,00 zł na realizację dziewięciu projektów według pomysłów młodzieży.