„Największą chlubą narodu są jego święci…”
10 października mija 1. rocznica nadania Szkole Podstawowej nr 3 w Chmielniku imienia wielkiego Rodaka – Świętego Maksymiliana Marii Kolbego. Na miarę naszych możliwości godnie uczcimy tę rocznicę, która wyznacza nam jednocześnie Święto Patrona.
Jak już systematycznie informowaliśmy, do tego doniosłego wydarzenia społeczność szkolna przygotowywała się od kilku lat (począwszy od pracy wychowawczej w drużynie zuchowej, konkursy gminne, posiedzenie Rady Gminy, spotkania modlitewne, wyjazdy do miejsc związanych z życiem i śmiercią ojca Kolbego). Działania przygotowujące uroczystość były źródłem jednoczenia się uczniów, nauczycieli i rodziców poprzez poznawanie drogi życia świętego Męczennika aż do heroicznej postawy w obozie w Oświęcimiu, gdzie Maksymilian złożył w ofierze swoje życie za współwięźnia – Franciszka Gajowniczka.
Sama uroczystość z 10 października 2009 roku była ogromnym przeżyciem i zarazem możliwością pokazania naszej placówki na zewnątrz. Uroczystość ta odbyła się w dniu 27. rocznicy ogłoszenia przez papieża Jana Pawła II Maksymiliana Marię Kolbego świętym:
10 października 1982, plac Św. Piotra. Od dzisiaj Kościół pragnie nazywać "świętym" człowieka, któremu dane było w sposób szczególnie dosłowny wypełnić słowa Odkupiciela.: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich”
….pełnią mojej władzy apostolskiej postanowiłem też, że Maksymilian Maria Kolbe, który w wyniku beatyfikacji był czczony, jako Wyznawca, winien odtąd doznawać czci również, jako Męczennik! "Cenna jest w oczach Pańskich śmierć Jego świętych"! Amen.
Od ubiegłego roku o wydarzeniu nadania szkole imienia przypomina nam nieustannie sztandar z postacią Patrona. Święty Maksymilian patrzy wymownie na wychowanków i pracowników szkoły swym ciepłym i zarazem dogłębnym wzrokiem również z obrazów znajdujących się zarówno na korytarzu szkolnym, jak też we wszystkich salach lekcyjnych. Heroiczność Jego życia i czynów sławią słowa hymnu szkolnego: Ojciec Kolbe.
Rok Kolbiański
W nasze dalsze działania wkomponowuje się też i doskonale je uzupełnia fakt, że od 14 sierpnia bieżącego roku, aż do 15 sierpnia 2011 roku obchodzony jest w Kościele polskim Rok Kolbiański, który jest odpowiedzią na wezwanie Sługi Bożego Kard. Stefana Wyszyńskiego: Nie gaście ducha Ojca Maksymiliana.
W odpowiedzi na rozpoczęcie obchodów Roku naszego Patrona w dniu 14 sierpnia pani Bogumiła Jaworska wraz zuchami, rodzicami naszych uczniów i osobami z najbliższego otoczenia szkoły, odbyła pieszą pielgrzymkę do Sanktuarium Matki Boskiej Boreckiej do Borku Starego. Właśnie w dniu śmierci Patrona u stóp Maryi oddano Mu hołd i zarazem po-wierzono naszą społeczność Królowej Nieba i Ziemi.
Obecnie z dużą radością włączymy się w zakres działań związanych z obchodami Roku Kolbiańskiego, aby dołączyć do wielkiej rodziny parafii i szkół noszących imię naszego wielkiego Polaka.
W informacjach dotyczących obchodów Roku Kolbiańskiego na stronie internetowej zostały zamieszczone następujące słowa:
„Wielkość Ojca Kolbego nie bierze się z faktu, iż był wspaniałym organizatorem, ani też z jego rozmachu misyjnego. Ojciec Kolbe był przede wszystkim człowiekiem wielkiej wiary w Boga, całkowitego zaufania i powierzenia się Panu, całkowitego oddania się Niepokalanej, Matce i Dziewicy.
Jego heroiczny gest oddania własnego życia w zamian za ocalenie drugiego człowieka był konsekwencją codziennego stylu życia równie heroicznego, cnotliwego, poświęconego całkowicie innym.
Postać św. Maksymiliana pozostaje świadectwem epoki i należy do „znaków czasu”. Ta trudna, tragiczna epoka, naznaczona straszliwym podeptaniem ludzkiej godności, zrodziła w Oświęcimiu swój zbawczy znak. Miłość okazała się potężniejsza od śmierci, potężniejsza od antyludzkiego systemu. Miłość człowieka odniosła swoje zwycięstwo tam, gdzie zdawała się triumfować nienawiść i pogarda człowieka. W tym zwycięstwie miłości z Oświęcimia uobecniło się w jakiś szczególny sposób zwycięstwo z Golgoty. Ludzie przeżyli śmierć Współwięźnia nie, jako jedną jeszcze klęskę człowieka, ale jako zbawczy znak: znak naszego czasu, naszego stulecia.
W inicjatywie tego roku nie chodzi o to, by - jak brzmią słowa jednej z piosenek Marka Grechuty - uchronić od zapomnienia. Chodzi o to, aby żyć duchem Maksymiliana, duchem rycerskim, czyli osoby walecznej, która ma ideały, broni ich, a w razie potrzeby jest zdolna zrobić wszystko, by te piękne ideały na zawsze zachować i przekazać dalej”. (http://niepokalanow.pl/rokkolbianski/)
Wyznaczniki do podporządkowywania naszych zdań i działań postaci Patrona zostały zawarte w powyżej przytoczonych słowach, więc będziemy je sukcesywnie realizować.
Elżbieta Świerk
Rok ze świętym Maksymilianem
Warto przeczytać
